ای روح لیله القدر و ای زاده زهرای بتول (س) و ای آرامش بخش دلها و ای نور امید در ظلمت شب های پیوسته تاریخ و ای دریای بیکران مهر و کرم ؛ به حق روز قدسی میلادت دلهای عاشق شیفتگان حریم کبریائیت را به نور الهی درون گردان و روح شیدای شیفتگانت را در آن آستان ملکوتی پذیرا باش.

آن روز که در آستانه میلاد با برکتت،خادمین حرمت با پرچم سبز و پرحرمت گنبد پرنورت ،که جمله زیبای لا اله الا الله بر آن نقش بسته بود پا به خانه دختران حضرت فاطمه (س) نهادند، موجی از امید و آرزو را به فرزندان ما هدیه دادند. روزی که هر لحظه آن یاد آور  عشقی پاک به مخلوقی آسمانی بود هرگز از خاطرمان نخواهد رفت. آنگاه که پرچم سبز گنبد کبریائیت را زیارت کردیم و بر چشمان اشک آلوده خویش کشیدیم ، احساس کردیم که تو خود بر سیره جد اطهرت مولا علی (ع) به یتیم نوازی فرزندان آمده ای از این رو بود که بی اختیار دست بر سینه نهادیم و عرضه داشتیم « السلام علیک یا علی بن موسی الرضا علیک الاف التحیه و الثناء » اینک در عمل به فرمایش شما که فرمودید : من لم یشکر المنعی من المخلوقین ، لم یشکر الله عزوجل (هر کس از بندگانی که نعمتی را ارزانی او داشته اند سپاسگزاری نکند ،شکر گزاری خداوند بلند مرتبه را ننموده) ؛

لازم می دانیم از خادمین بزرگوار و شیفتگان و عاشقانی که زمینه این نعمت را فراهم نمودند سپاسگزاری نموده اجر بی پایانشان را به درگاه ذات ذوالجلال حق حوالت نمائیم.